زمان مطالعه: < 1 دقیقه وَحَکَى عَنْهُ أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیٍّ الْبَاقِرُ علیهما السلام أَنَّهُ قَالَ: کَانَ فِی الْأَرْضِ أَمَانَانِ مِنْ عَذَابِ اللَّهِ، وَقَدْ رُفِعَ أَحَدُهُمَا، فَدُونَکُمُ الْآخَرَ فَتَمَسَّکُوا بِهِ: أَمَّا الْأَمَانُ‏الَّذِی رُفِعَ فَهُوَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله علیه و آله وَأَمَّا الْأَمَانُ الْبَاقِی فَالْاسْتِغْفَارُ. قَالَ اللَّهُ تَعَالَى: وَما کانَ اللَّهُ لِیُعَذِّبَهُمْ وَأَنْتَ فِیهِمْ وَما کانَ اللَّهُ مُعَذِّبَهُمْ وَهُمْ یَسْتَغْفِرُونَ. ابوجعفر محمد بن على

زمان مطالعه: 4 دقیقه مرحوم سیّد رضى این گفتار حکیمانه امیر مؤمنان على علیه السلام را به توسط فرزندزاده گرامى‏اش امام باقر علیه السلام نقل کرده مى‏گوید: ابو جعفر محمد بن على الباقر علیهما السلام از آن حضرت چنین نقل کرده است که فرمود: «در زمین دو امان و وسیله نجات از عذاب الهى بود که یکى از آنها برداشته شد دومى را دریابید

زمان مطالعه: < 1 دقیقه و قال علیه‏السلام مَنْ أَصْلَحَ مَا بَیْنَهُ وَبَیْنَ اللَّهِ أَصْلَحَ اللَّهُ مَا بَیْنَهُ وَبَیْنَ النَّاسِ، وَمَنْ أَصْلَحَ أَمْرَ آخِرَتِهِ أَصْلَحَ اللَّهُ لَهُ أَمْرَ دُنْیَاهُ، وَمَنْ کَانَ لَهُ مِنْ نَفْسِهِ وَاعِظٌ کَانَ عَلَیْهِ مِنَ اللَّهِ حَافِظٌ. امام علیه السلام فرمود: کسى که میان خود و خدا را اصلاح کند خداوند میان او و مردم را اصلاح خواهد کرد، و کسى که

زمان مطالعه: 2 دقیقه امام علیه السلام در این کلام نورانى که در واقع مرکّب از سه جمله است به سه امر مهم اشاره مى‏کند و مى‏فرماید: «کسى که میان خود و خدا را اصلاح کند خداوند میان او و مردم را اصلاح مى‏کند و کسى که امر آخرتش را اصلاح کند خداوند امر دنیایش را اصلاح خواهد کرد و کسى که در درون

زمان مطالعه: < 1 دقیقه و قال علیه‏السلام الْفَقِیهُ کُلُّ الْفَقِیهِ مَنْ لَمْ یُقَنِّطِ النَّاسَ مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ، وَلَمْ یُؤْیِسْهُمْ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ، وَلَمْ یُؤْمِنْهُمْ مِنْ مَکْرِ اللَّهِ. امام علیه السلام فرمود: فقیه و بصیر در دین در حدّ کمال کسى است که مردم را از رحمت الهى نومید نسازد و از لطف او مأیوس نکند و از مجازات‏هاى او ایمن ننماید.(1) 1) سند گفتار

زمان مطالعه: 2 دقیقه امام علیه السلام در حقیقت در این کلام پربار خود مسئله تعادل خوف و رجا را به صورت جدیدى مطرح مى‏کند و مى‏فرماید: «فقیه و بصیر در دین در حدّ کمال کسى است که مردم را از رحمت الهى نومید نکند و از لطف او مأیوس نسازد و از مجازات‏هاى او ایمن ننماید»؛(الْفَقِیهُ کُلُّ الْفَقِیهِ مَنْ لَمْ یُقَنِّطِ النَّاسَ مِنْ