زمان مطالعه: < 1 دقیقه و قال علیه‏السلام مَنْ تَرَکَ قَوْلَ «لَا أَدْرِی» أُصِیبَتْ مَقَاتِلُهُ. امام علیه السلام فرمود: کسى که جمله «نمى‏دانم» را ترک کند مواضع آسیب‏پذیر خود را در معرض ضربه‏هاى خطرناک (مخالفان) قرار داده است.(1) 1) سند گفتار حکیمانه:در مصادر نهج‏البلاغه آمده است که این کلام حکمت‏آمیز را آمدى در غررالحکم به عین این عبارت آورده است البته او از کسانى است

زمان مطالعه: 2 دقیقه امام علیه السلام در این گفتار حکیمانه سخنى را که در حکمت 82 آمده بود به صورت جالب دیگرى بیان مى‏کند و مى‏فرماید: «کسى که جمله «نمى‏دانم» را ترک کند مواضع آسیب‏پذیر خود را در معرض ضربه‏هاى خطرناک (مخالفان) قرار داده است»؛(مَنْ تَرَکَ قَوْلَ «لَا أَدْرِی» أُصِیبَتْ مَقَاتِلُهُ). اشاره به این‏که با این کار خود را به هلاکت مى‏افکند و

زمان مطالعه: < 1 دقیقه و قال علیه‏السلام رَأْیُ الشَّیْخِ أَحَبُّ إِلَیَّ مِنْ جَلَدِ الْغُلَامِ. وَرُوِیَ «مِنْ مَشْهَدِ الْغُلَامِ». امام علیه السلام فرمود: رأى و تدبیر پیر نزد من بهتر از چالاکى جوان است. در روایت دیگرى آمده است: از جنگجویى جوان بهتر است.(1) 1) سند گفتار حکیمانه:در مصادر نهج‏البلاغه، این سخن حکیمانه را از کسانى که پیش از سیّد رضى مى‏زیسته‏اند از امیرمؤمنان على

زمان مطالعه: 2 دقیقه امام علیه السلام در این کلام حکمت‏آمیزش، مقایسه‏اى میان رأى و تدبیر پیران و چالاکى و دلاورى جوانان مى‏کند و مى‏فرماید: «راى و تدبیر پیر نزد من بهتر از چالاکى جوان (در میدان نبرد) است. در روایت دیگرى آمده است: از جنگجویى جوان بهتر است»؛ (رَأْیُ الشَّیْخِ أَحَبُّ إِلَیَّ مِنْ جَلَدِ الْغُلَامِ وَرُوِیَ «مِنْ مَشْهَدِ الْغُلَامِ»). «جَلَد» به معناى چابکى

زمان مطالعه: < 1 دقیقه و قال علیه‏السلام عَجِبْتُ لِمَنْ یَقْنَطُ وَمَعَهُ الْاسْتِغْفَارُ. امام علیه السلام فرمود: در شگفتم از کسى که نومید مى‏شود در حالى که استغفار با اوست.(1) 1) سند گفتار حکیمانه:این سخن حکیمانه را پیش از مرحوم سیّد رضى، مبرد در کتاب کامل و ابن عبد ربه در عقد الفرید و ابن قتیبه در عیون الاخبار و بعد از سیّد رضى، شیخ

زمان مطالعه: 2 دقیقه امام علیه السلام در این گفتار حکیمانه خود راه امیدوارى را به روى همه گنهکاران گشوده است مى‏فرماید: «در شگفتم از کسى که نومید مى‏شود در حالى که استغفار با اوست»؛ (عَجِبْتُ لِمَنْ یَقْنَطُ وَمَعَهُ الْاسْتِغْفَارُ). اشاره به این‏که خداوند درهاى توبه و استغفار را به روى بندگانش گشوده و آنها را به رحمت خود امیدوار ساخته است و فرمود: