زمان مطالعه: 3 دقیقه امام علیه السلام در این گفتار گهربار به سه نکته شایان توجه اشاره مى‏کند: نخست مى‏فرماید: «کسى که خود را در مقام پیشوایى و امامت بر مردم قرار مى‏دهد باید پیش از آنکه به تعلیم دیگران مى‏پردازد به تعلیم خویش بپردازد»؛ (مَنْ نَصَبَ نَفْسَهُ لِلنَّاسِ إِمَاماً فَلْیَبْدَأْ بِتَعْلِیمِ نَفْسِهِ قَبْلَ تَعْلِیمِ غَیْرِهِ). کلام امام علیه السلام در اینجا مطابق ظاهر

زمان مطالعه: < 1 دقیقه و قال علیه‏السلام نَفَسُ الْمَرْءِ خُطَاهُ إِلَى أَجَلِهِ. امام علیه السلام فرمود: نفس‏هاى انسان گام‏هاى او به سوى پایان زندگى و مرگ است.(1) 1) سند گفتار حکیمانه:صاحب کتاب مصادر مى‏نویسد: از کسانى که بعد از سیّد رضى آن را نقل کرده‏اند صاحب غررالحکم است در حالى که او در مقدمه کتابش مى‏گوید: «من سندهاى این روایات را براى اختصار حذف

زمان مطالعه: 2 دقیقه امام علیه السلام در این کلام کوتاه و بیدار کننده اشاره به پایان تدریجى عمر انسان کرده مى‏فرماید: «نفس‏هاى انسان گام‏هاى او به سوى سرآمد زندگى و مرگ است»؛ (نَفَسُ الْمَرْءِ خُطَاهُ إِلَى أَجَلِهِ). خُطى‏ جمع «خُطْوة» به معناى فاصله میان دو قدم به هنگام راه رفتن است که در فارسى از آن به عنوان «گام» نام مى‏برند. این نکته

زمان مطالعه: < 1 دقیقه و قال علیه‏السلام کُلُّ مَعْدُودٍ مُنْقَضٍ، وَکُلُّ مُتَوَقَّعٍ آتٍ. امام علیه السلام فرمود: هرچیز که قابل شمردن است سرانجام پایان مى‏گیرد و آنچه مورد انتظار است سرانجام فرا مى‏رسد.(1) 1) سند گفتار حکیمانه:در کتاب غررالحکم این گفتار پربار با تفاوت روشنى نقل شده است بدین صورت: «کُلُّ مَعْدودٍ مُنْتَقَصٍ کُلُّ سُرورٍ مُنْقَضٍ کُلُّ جَمْعٍ إلى‏ شَتاتٍ کُلُّ مُتَوَقِّعٍ آتٍ». این

زمان مطالعه: 2 دقیقه این گفتار حکیمانه هرچند با حکمت پیشین در یک عبارت ذکر نشده؛ ولى در واقع مکمل آن است. نخست مى‏فرماید: «هرچیز که شمرده مى‏شود سرانجام پایان مى‏گیرد»؛ (کُلُّ مَعْدُودٍ مُنْقَضٍ). این اشاره به قانون کلى فلسفى است که هرچیز تحت عدد در آید محدود است و هرچه محدود است پایان پذیر است و از آنجا که عمر انسان‏ها تحت عدد

زمان مطالعه: < 1 دقیقه و قال علیه‏السلام إِنَّ الْأُمُورَ إِذَا اشْتَبَهَتْ اعْتُبِرَ آخِرُهَا بِأَوَّلِهَا. امام علیه السلام فرمود: هنگامى که کارها مشتبه شوند (و آینده روشن نباشد) آخرشان را باید به اوّلشان سنجید.(1) 1) سند گفتار حکیمانه:صاحب کتاب مصادر نهج‏البلاغه این حدیث شریف را از دو نفر از دانشمندانى که قبل از سیّد رضى مى‏زیسته‏اند: ابن قتیبه دینورى (متوفاى 276) در کتاب الامامة و