زمان مطالعه: < 1 دقیقه و قال علیه‏السلام مَنْ ضَیَّعَهُ الْأَقْرَبُ أُتِیحَ لَهُ الْأَبْعَدُ. امام علیه السلام فرمود: کسى که نزدیکانش او را رها سازند آنها که دورند براى (حمایت از او و یارى‏اش) آماده مى‏شوند.(1) 1) سند گفتار حکیمانه:صاحب کتاب نهایة الارب این جمله را در ضمن چند جمله دیگر به عنوان کلام على علیه السلام نقل کرده است که نشان مى‏دهد به صورت

زمان مطالعه: 2 دقیقه امام علیه السلام در این جمله به کسانى که بستگان نزدیکش نسبت به او بى‏مهرى مى‏کنند و رهایش مى‏سازند دلدارى و امیدوارى مى‏دهد که نباید از این جریان مایوس گردند؛ خداوند راه دیگرى به روى او مى‏گشاید و مى‏فرماید: «کسى که نزدیکانش او را رها سازند آنها که دورند براى (حمایت از او و یارى‏اش) آماده مى‏شوند»؛ (مَنْ ضَیَّعَهُ الْأَقْرَبُ

زمان مطالعه: < 1 دقیقه و قال علیه‏السلام مَا کُلُّ مَفْتُونٍ یُعَاتَبُ. امام علیه السلام فرمود: هر شخص گرفتارى را نمى‏توان سرزنش کرد (چه بسا بى‏تقصیر باشد).(1) 1) سند گفتار حکیمانه:ابن ابى‏الحدید در شرح نهج‏البلاغه خود مى‏گوید: امام این سخن را به «سعد بن ابى وقاص»، «محمد بن مسلمه»، «اسامة بن زید» و «عبداللَّه بن عمر» فرمود در آن زمان که آنها از همراهى امام

زمان مطالعه: 2 دقیقه امام علیه السلام در این کلام نورانى‏اش مى‏فرماید: «هر شخص گرفتارى را نمى‏توان سرزنش کرد (چه بسا بى‏تقصیر باشد)»؛ (مَا کُلُّ مَفْتُونٍ یُعَاتَبُ) سرچشمه گرفتارى‏ها و مشکلات و مصائبى که دامن‏گیر انسان مى‏شود کاملًا مختلف است؛ گاه نتیجه مستقیم اعمال انسان است که بر اثر ندانم‏کارى‏ها، سستى‏ها، تنبلى‏ها و استفاده نکردن به موقع از فرصت‏ها دامان او را گرفته است.

زمان مطالعه: < 1 دقیقه و قال علیه‏السلام تَذِلُّ الْأُمُورُ لِلْمَقَادِیرِ، حَتَّى یَکُونَ الْحَتْفُ فِی التَّدْبِیرِ. امام علیه السلام فرمود: حوادث و امور، تسلیم تقدیرهاست تا آنجا که گاه مرگ انسان در تدبیر (و هوشیارى او) است.(1) 1) سند گفتار حکیمانه:از کسانى که این سخن حکمت‏آمیز را پیش از مرحوم سیّد رضى در کتاب‏هاى خود نقل کرده‏اند مرحوم شیخ مفید در ارشاد و ابن شعبه

زمان مطالعه: < 1 دقیقه امام علیه السلام در اینجا به نکته مهمى اشاره مى‏فرماید و آن این‏که چنان نیست که همیشه انسان‏هاى مدیر و مدبر پیروز گردند؛ گاه تقدیرات همه تدبیرات آنها را برهم مى‏زند. مى‏فرماید: «حوادث و امور، تسلیم تقدیرهاست تا آنجا که گاه مرگ انسان در تدبیر (و هوشیارى او) است»؛ (تَذِلُّ الْأُمُورُ لِلْمَقَادِیرِ، حَتَّى یَکُونَ الْحَتْفُ فِی التَّدْبِیرِ) هدف از بیان