و قال علیهالسلام
لِابْنِهِ الْحَسَنِ علیه السلام: لَا تَدْعُوَنَّ إِلَى مُبَارَزَةٍ، وَإِنْ دُعِیتَ إِلَیْهَا فَأَجِبْ، فَإِنَّ الدَّاعِیَ إِلَیْهَا بَاغٍ، وَالْبَاغِیَ مَصْرُوعٌ.
امام علیه السلام به فرزندش امام حسن علیه السلام فرمود:
هرگز کسى را به مبارزه دعوت مکن (و آغازگر جنگ مباش) ولى اگر کسى تو را به مبارزه فراخواند اجابت کن (و سستى در جهاد با دشمن مکن) زیرا دعوت کننده بهمبارزه ستمکار و ستمکار در هر حال مغلوب است.(1)
1) سند گفتار حکیمانه:به گفته خطیب در مصادر نهجالبلاغه همین معنا را جمعى از کسانى که قبل یا بعد از مرحوم سید رضى مىزیستهاند و بعضاً با تفاوتهایى نقل کردهاند از جمله ابن قتیبه در عیون الاخبار و مبرد در کامل وابن عبد ربه عقد الفرید آوردهاند و راغب نیز آن را در محاضرات و «اسامة بن منقذ» در لباب الالباب نقل نمودهاند. (مصادر نهجالبلاغه، ج 4، ص 186).اضافه مىکنیم ابن حجر در کتاب فتح البارى این حدیث را با تفاوتهایى از امیرمؤمنان آورده که به یقین از نهجالبلاغه نگرفته است. (فتحالبارى، ج 6، ص 109).
