کلام حکیمانه فوق که بخشى از آن از رسول خدا صلى الله علیه و آله نقل شده و به صورت مبسوطتر از امیرمؤمنان علیه السلام، گویا بر گرفته از آیه سوم سوره «غاشیه» است. آنجا که حال مجرمان را شرح مىدهد و مىفرماید: «عَامِلَةٌ نَّاصِبَةٌ»؛ پیوسته عمل کرده و خسته شدهاند (و نتیجهاى نگرفتهاند)» و دلیلش آن است که نه معرفت کافى براى عمل داشتند نه شرایط آن را رعایت کردند و نه موانع آن را برطرف نمودند و حتى گاهى با اعمال ناشایست خود اگر بهرهاى هم از اعمال پیشین برده بودند آنها را حبط و باطل نمودند.
در کتاب کافى در حدیثى از امام صادق علیه السلام مىخوانیم که براى ناصبیان و دشمنان اهل بیت تفاوتى نمىکند که نماز بخوانند یا اعمال ناشایست انجام دهند و این آیه شریفه: «عَامِلَةٌ نَّاصِبَةٌ – تَصْلَى نَاراً حَامِیَةً» درباره (امثال) آنها نازل شده است.(1)
در حدیث دیگرى آمده است که براى ناصبین به اهلبیت تفاوت نمىکند که نماز بخوانند یا دزدى کنند آنها در آتش دوزخند.(2)
هنگامى که انسان حالات خوارج را مطالعه مىکند به عمق این گفتار حکیمانه امام علیه السلام آشناتر مىشود؛ آنها چگونه افراد بىگناه را سر مىبریدند و حتى شکم زن باردار را پاره مىکردند و او و جنینش را مىکشتند و حتى قتل امیرمؤمنان على علیه السلام را واجب مىشمردند؛ اما با این حال صداى زمزمه تلاوت قرآن شبانه و نماز شبشان همواره به گوش مىرسید. شبیه آنها گروهى از وهابیون امروزند که به آسانى ده‌ها و صدها نفر از افراد بىگناه، زن و کودک و پیر و جوان را به خاک و خون مىکشند سپس در نمازهاى پنجگانه با صفوف منظم و خواندن سورههاى طولانى به وسیله امام و زمزمه آمین بعد از حمدشان و اهمیت فوقالعاده دادن به مد «ولا الضالین» حضور پیدا مىکنند به گونهاى که هر کس اعمال سوء و جنایتهاى فوقالعاده آنها را ندیده و نشنیده باشد تحت تأثیر واقع مىشود و گمان مىکند اینها فرشتگانى هستند در روى زمین در حالى که شیاطینى هستند مستحق جهنم و سجین.
این سخن را با حدیثى از پیغمبر اکرم صلى الله علیه و آله خاتمه مىدهیم. آن حضرت شنید که زنى در حال روزهدارى کنیز خود را دشنام مىدهد! دستور داد طعامى حاضر کردند و به آن زن فرمود: بخور. عرض کرد: روزهدارم. فرمود چگونه روزهدار هستى در حالى که کنیز خود را دشنام دادى روزه فقط پرهیز از طعام و شراب نیست.(3)
1) کافى، ج 8، ص 160، ح 162.
2) بحارالانوار، ج 27، ص 235، ح 51.
3) کافى، ج 4، ص 87، ح 83.
