و قال علیهالسلام
عَجِبْتُ لِلْبَخِیلِ یَسْتَعْجِلُ الْفَقْرَ الَّذِی مِنْهُ هَرَبَ، وَیَفُوتُهُ الْغِنَى الَّذِی إِیَّاهُ طَلَبَ، فَیَعِیشُ فِی الدُّنْیَا عَیْشَ الْفُقَرَاءِ؛وَیُحَاسَبُ فِی الْآخِرَةِ حِسَابَ الْأَغْنِیَاءِ؛ وَعَجِبْتُ لِلْمُتَکَبِّرِ الَّذِی کَانَ بِالْأَمْسِ نُطْفَةً، وَیَکُونُ غَداً جِیفَةً؛ وَعَجِبْتُ لِمَنْ شَکَّ فِی اللَّهِ، وَهُوَ یَرَى خَلْقَ اللَّهِ؛ وَعَجِبْتُ لِمَنْ نَسِیَ الْمَوْتَ، وَهُوَ یَرَى الْمَوْتَى؛ وَعَجِبْتُ لِمَنْ أَنْکَرَ النَّشْأَةَ الْأُخْرَى وَهُوَ یَرَى النَّشْأَةَ الْأُولَى وَعَجِبْتُ لِعَامِرٍ دَارَ الْفَنَاءِ وَتَارِکٍ دَارَ الْبَقَاءِ.
امام علیه السلام فرمود:
از بخیل تعجب مىکنم که به استقبال فقرى مىرود که از آن گریخته و غنایى را از دست مىدهد که طالب آن است. در دنیا همچون فقیران زندگى مىکند ولى در آخرت باید همچون اغنیا حساب پس دهد. و تعجب مىکنم از متکبرى که دیروز نطفهاى بىارزش بوده و فردا مردار گندیدهاى است. و از کسى که در خدا شک مىکند در شگفتم در حالى که خلق او را مىبیند (و مىتواند از هر مخلوق کوچک و بزرگ، ساده و پیچیده به ذات پاک آفریدگار پى برد). و تعجب مىکنم از کسى که مرگ را فراموش مىکند با اینکه مردگان را با چشم خود مىبیند.
و تعجب مىکنم از کسى که جهان دیگر را انکار مىکند در حالى که این جهان را مىبیند. و تعجب مىکنم از کسى که دار فانى را آباد مىکند ولى دار باقى را به فراموشى مىسپارد.(1)
1) سند گفتار حکیمانه:نویسنده کتاب مصادر چندین منبع براى این کلام حکمتآمیز امام علیه السلام نقل مىکند که بعضى از آنها مربوط به قبل از سیّد رضى و بعضى مربوط به بعد از اوست از جمله جاحظ در کتاب المائة المختارة بخشى از این کلام حکمتآمیز را آورده و زمخشرى در ربیع الابرار و «وطواط» در الغرر و العرر و آمدى در غررالحکم. (مصادر نهجالبلاغه، ج 4، ص 113).
