و قال علیهالسلام
إِنَاللَّهَ افْتَرَضَ عَلَیْکُمْ فَرَائِضَ، فَلَا تُضَیِّعُوهَا؛ وَحَدَّ لَکُمْ حُدُوداً، فَلَا تَعْتَدُوهَا؛ وَنَهَاکُمْعَنْ أَشْیَاءَ، فَلَا تَنْتَهِکُوهَا؛ وَسَکَتَ لَکُمْ عَنْ أَشْیَاءَ وَلَمْ یَدَعْهَا نِسْیَاناً، فَلَا تَتَکَلَّفُوهَا.
امام علیه السلام فرمود:
خداوند فرایضى را بر شما واجب کرده، آنها را ضایع نکنید و حدود و مرزهایى براى شما تعیین کرده از آن فراتر نروید و شما را از امورى نهى کرده است حرمت آنها را نگاه دارید و از امورى ساکت شده است نه به علّت فراموشکارى (بلکه به جهت مصالحى که در سکوت نسبت به آنها بوده است) بنابراین خود را در مورد آنها به زحمت نیفکنید (و با سؤال و پرسش درباره آنها بار تکلیف خود را سنگین نگردانید).(1)
1) سند گفتار حکیمانه:در کتاب مصادر این کلام نورانى را از کتاب امالىِ فرزند شیخ طوسى از روایتى که سند آن به سال 306 مىرسد از امیر مؤمنان از پیغمبر اکرم نقل کرده و نیز مرحوم صدوق در کتاب من لا یحضره الفقیه و شیخ مفید در مجالس آن را از امیر مؤمنان علیه السلام و امیر مؤمنان از پیغمبر اکرم صلى الله علیه و آله نقل فرموده و این در حالى است که مرحوم سیّد رضى مستقیماً آن را به على علیه السلام نسبت مىدهد. همچنین آمدى در غررالحکم آن را از على علیه السلام نقل کرده است. (مصادر نهجالبلاغه، ج 4، ص 98).
