وَرُئِیَ عَلَیْهِ إِزَارٌ خَلَقٌ مَرْقُوعٌ فَقِیلَ لَهُ فِی ذَلِکَ.
فقال علیهالسلام
یَخْشَعُ لَهُ الْقَلْبُ، وَتَذِلُّ بِهِ النَّفْسُ، وَیَقْتَدِی بِهِ الْمُؤْمِنُونَ. إِنَّ الدُّنْیَا وَالْآخِرَةَ عَدُوَّانِ مُتَفَاوِتَانِ، وَسَبِیلَانِ مُخْتَلِفَانِ؛ فَمَنْ أَحَبَّ الدُّنْیَا وَتَوَلَّاهَا أَبْغَضَ الْآخِرَةَ وَعَادَاهَا، وَهُمَا بِمَنْزِلَةِ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ، وَمَاشٍ بَیْنَهُمَا؛ کُلَّمَا قَرُبَ مِنْ وَاحِدٍ بَعُدَ مِنَ الْآخَرِ، وَهُمَا بَعْدُ ضَرَّتَانِ!
لباس کهنه و وصلهدارى بر اندام آن حضرت دیده شد، کسى درباره آن سؤال کرد. (که چرا امام علیه السلام با داشتن امکانات چنین لباسى را براى خود انتخاب کرده است).
امام علیه السلام فرمود:
قلب به سبب آن خاضع مىشود و نفس سرکش با آن رام مىگردد و مؤمنان به آن اقتدا مىکنند (و از آن سرمشق مىگیرند).
دنیا و آخرت دو دشمن متفاوت و دو راه مختلفاند، لذا کسى که دنیا را دوست بدارد و به آن عشق ورزد آخرت را دشمن مىدارد و با آن دشمنى مىکند. این دو به منزله مشرق و مغرباند و انسان همچون کسى که در
میان این دو در حرکت است هر زمان به یکى نزدیک مىشود از دیگرى دور مىگردد و این دو همچون دو همسر یک مردند (که معمولا با هم رقابت شدید دارند).(1)
1) سند گفتار حکیمانه:مطابق نقل مصادر نهجالبلاغه این سخن حکمتآمیز را قبل از سیّد رضى مرحوم ابن شعبه بحرانى در تحف العقول و ابن سعد در طبقات آورده است و با مختصر تفاوتى در کتاب حلیة الاولیاء و مطالب السؤول و سراج الملوک و غرر الخصائص و روض الاخیار آمده است. (مصادر نهجالبلاغه، ج 4، ص 95).
