وَقَالَ علیه السلام وَمَدَحَهُ قَوْمٌ فِی وَجْهِهِ
فقال علیهالسلام
اللَّهُمَّ إِنَّکَ أَعْلَمُ بِی مِنْ نَفْسِی، وَأَنَا أَعْلَمُ بِنَفْسِی مِنْهُمْ، اللَّهُمَّ اجْعَلْنَا خَیْراً مِمَّا یَظُنُّونَ وَاغْفِرْ لَنَا مَا لَایَعْلَمُونَ.
گروهى در برابر امام علیه السلام او را مدح کردند.
امام علیه السلام فرمود:
خداوندا! تو به من از خودم آگاهترى و من آگاهتر به خودم از آنها هستم. خداوند! ما را بهتر از آنچه آنها گمان مىکنند قرار ده و آنچه را نمىدانند بر ما ببخش.(1)
1) سند گفتار حکیمانه:از جمله کسانى که این کلام حکمتآمیز را پیش از مرحوم سیّد رضى نقل کردهاند، بلاذرى در انسابالاشراف است که با بعضى از تفاوتها آن را آورده است و بعد از سیّد رضى، رشید الدین وطواط در غرر و عرر با اضافاتى که نشان مىدهد از مصدر دیگرى آن را گرفته آورده است. همچنین آمدى در غررالحکم نیز آن را با تفاوتى ذکر کرده است. قابل توجه است که این چهار جمله در خطبه معروف «همام» با تفاوتى ذکر شده است. (مصادر نهجالبلاغه، ج 4، ص 93).
