و قال علیهالسلام
إِنَّ أَوْلَى النَّاسِ بِالْأَنْبِیَاءِ أَعْلَمُهُمْ بِمَا جَاءُوا بِهِ، ثُمَّ تَلَا: «إِنَّ أَوْلَى النَّاسِ بِإِبْراهِیمَلَلَّذِینَ اتَّبَعُوهُ وَهذَا النَّبِیُّ وَالَّذِینَ آمَنُوا …» الْآیَةَ، ثُمَّ قَالَ: إِنَّ وَلِیَّ مُحَمَّدٍ مَنْ أَطَاعَاللَّهَ وَإِنْ بَعُدَتْ لُحْمَتُهُ، وَإِنَّ عَدُوَّ مُحَمَّدٍ مَنْ عَصَى اللَّهَ وَإِنْ قَرُبَتْ قَرَابَتُهُ.
امام علیه السلام فرمود:
نزدیکترین و شایستهترین مردم به پیامبران، آنهایى هستند که از همه به تعلیماتشان آگاهترند (و در سایه این آگاهى به آن جامه عمل مىپوشانند) سپس امام علیه السلام این آیه را تلاوت کرد: «شایستهترین و نزدیکترین مردم به ابراهیم آنها هستند که از او پیروى کردند و نیز این پیامبر و مؤمنان به این پیامبر». به یقین دوست محمد صلى الله علیه و آله کسى است که خدا را اطاعت کند، هرچند پیوند نسبىاش دور باشد و دشمن محمد کسى است که خدا را نافرمانى کند هرچند قرابت او نزدیک باشد.(1)
1) سند گفتار حکیمانه:در مصادر نهجالبلاغه آمده است که از جمله کسانى که این کلام پربار را از على علیه السلام نقل کردهاند، زمخشرى در ربیع الابرار و مالکى در تنبیه الخاطر و طبرسى در مجمع البیان. بخش اول آن در غررالحکم آمده است. (مصادر نهجالبلاغه، ج 4، ص 90).در کتاب تمام نهجالبلاغه این کلام را ضمن وصایاى على علیه السلام به فرزندانش امام حسن و امام حسین علیهما السلام و سایر اولاد آن حضرت نقل کرده است. «تمام نهجالبلاغه، ص 993».
