و قال علیهالسلام
السَّخَاءُ مَا کَانَ ابْتِدَاءً، فَأَمَّا مَا کَانَ عَنْ مَسْأَلَةٍ فَحَیَاءٌ وَتَذَمُّمٌ.
امام علیه السلام فرمود:
سخاوت آن است که ابتدایى (و بدون درخواست) باشد، اما آنچه در برابر تقاضا داده مىشود یا از روى «حیا» است و یا براى فرار از «مذمّت».(1)
1) سند گفتار حکیمانه:صاحب مصادر نهجالبلاغه مىگوید: در تاریخ ابن عساکر این چنین آمده است: به امام عرض کردند: «ما السخاء؟؛ سخاوت چیست؟» در پاسخ فرمود: «ما کانَ عَنْهُ إبْتِداءً وَ أمّا ما کانَ عَنْ مَسْألَةٍ فَحَیاءٌ وَتَکرُّمٌ» این سخن را سیوطى در تاریخ الخلفاء از ابن عساکر نقل کرده است. این تفاوت تعبیر با آنچه در نهجالبلاغه آمده نشان مىدهد که ابن عساکر منبعى غیر از نهجالبلاغه در اختیار داشته است. همچنین این کلام حکمتآمیز در کتاب أدب الدین و الدنیا مارودى و در کتاب روض الاخیار با تفاوتى که نشان دهنده تعدد منبع است ذکر شده است. (مصادر نهجالبلاغه، ج 4، ص 49).
