این است آنچه مردم شهرنشین و بیابان گرد یمن، و همچنین مردم شهرنشین و بیابان گرد ربیعه پذیرفتهاند، و اجراى آن را بعهده گرفتهاند. تعهد کردهاند که راه قرآن- کتاب خدا- را بپویند، و دیگران را بسوى آن فرا خوانده سعادت دنیا و آخرت را بجویند. و همچنین دستور کسى را که بندگان را به پیروى از آن برمىانگیزد و امر به معروف و نهى از منکر مىنماید انجام بدهند، و آن را به بهائى نفروشند و براى تبدیلش به هیچ چیزى گردان ننهند. و در برابر هر که با آن به مخالفت بپردازد و یا رهایش سازد دست در دست هم بگذارند، و او را یا در صف خود بیاورند و یا دمار از روزگارش در آرند. یار و یاور هم باشند، تا بتوانند در چشم دشمن گرد خوارى و زبونى بپاشند. عهد یکدیگر را نشکنند، و میان هم فتنه و جدائى نفکنند، اینانشان به آنانشان بیهوده خشمگین نشوند، و بمحض گلهگزارى شمشیرها را نکشند و به جنگ هم نروند. این گروه آن گروه را خوار و زار ننماید، و آن دسته براى فحش و ناسزا گفتن به این دسته دهان نگشاید. همه، چه حاضرشان و چه غائبشان، خواه دانشمند و بردبارشان، و خواه نادان و سفیه و بىاعتبارشان بر این عهدنامه گواهند، و همیشه در برابر احکام دین پایدار و سر- براهند. با این عهدنامه عهد و پیمان خدا استوار مىپذیرد، و عهد خدا مسئولیتى است که گردن همه را مىگیرد. نگارش: على بن- ابى طالب
1) این پیمان نامه از خط ابو المنذر هشام بن سائب کلبى کوفى که از شیعیان آل بیت و از علماى امامیه بشمار مىرود و مؤرخ و نسب نویس و مفسر بوده نقل شده است.
