به قثم بن عبّاس فرماندار مکّه

اما بعد، مراسم حج را با مردم برپا بدار، و روزهاى خدا را که پیشینیان را به جرم زشتکاریهاشان کیفر مى‏داد به خاطرشان بیار. براى رسیدگى به دادخواست آنان صبح و عصر در فرماندارى بنشین، و داد هر دادخواهى را که به تو مراجعه مى‏کند بده و دعوایش را ببین. به نادانان دانش و معرفت بیاموز، و با دانشمندان به گفتگو بپرداز و دل را از سخنان آنان برافروز. زنهار جز زبانت سفیرى دیگر نزد رعیّت گسیل مدار، و غیر از چهره شادت پرده‏دارى میان خودت و آنان نگذار. هیچ ارباب رجوعى را از دیدنت محروم نکن، چه، اگر تا نیامده از درهایت رانده بشود، قضاوتى را که بعدها در باره‏ات بنماید صورت خوشى ندارد و آبت با او و امثال او در یک جوى نرود. به آنچه از مال خدا

نزدت گرد آمده است بنگر، و آن را به افراد عیالوار و گرسنه و بیچاره و نیازمند ببخش و باقیمانده‏اش را پیش ما بیاور. تا میان مستمندان دور و بر خود تقسیم بکنیم، و با این شیوه آئینه ایمان را صیقل بزنیم. به اهالى مکه دستور بده که از ساکنان حرم کعبه کرایه‏اى نگیرند، و آنان را در آنجا همچون میهمان بپذیرند. خداوند بزرگ مى‏فرماید: (خواه عاکف باشد خواه رهگذر). و عاکف همانا مقیم آن است، و رهگذر کسى است که به حج مى‏رود و از مردم آنجا نیست. خداوند ما و شما را در کارهاى نیک که او دوست دارد موفق گرداند، و السلام.