هیت شهرى است در استان دلیم کنونى (از استانهاى عراق) که بر ساحل رودخانه فرات واقع است. وقتى به على علیهالسلام خبر دادند که سپاه دشمن بقصد غارت کردن از قلمرو حکوست او گذشته است، امام سخت بر آشفت و این نامه را به کمیل نوشت:
اما بعد، سستى و سهل انگارى آدم نسبت به قلمروى که بر آن گماشته شده، و به زحمت افتادن در باره کارى که بستگى به دیگرى دارد و انجام دادن آن هیچ به او نیامده، عجزى است آشکار و رأیى است
ناقص و ناهنجار. تاخت و تاز تو به قرقیسیا(1) و غارت کردن اهل آن سامان، و رها کردن مرزهائى را که به دستت سپردهایم، و کوتاهى ورزیدنت در حفظ و حمایت آنها از ارتش دشمن، روشى است نکوهیده و ناسازگار، و برازنده مردمى است بدسگال و نابکار. تو با این کار پلى گشتى که هر گاه دشمنانت اراده بکنند، بتوانند ساده و آسان به همشهریانت که به امید تو در خانههاشان آرمیدهاند شبیخون بزنند. آن وقت نه شاخ و شانهاى بکشى و نه هیبتى از خود نشان بدهى، و نه شوکت و باد و بروت دشمنان را درهم بشکنى و نه در برابر آنان از مرز و بومت دفاع نمائى و نه بجاى امیر و فرمانروایت در راه برانداختنشان قدمى بنهى.
1) قرقیسیا: شهرى است در منطقه الجزیره (سوریه) که در برخورد رودخانه فرات و نهر خابور قرار دارد. در سال 360 م ایرانیان آن را تصرف کردند و در سال 640 اعراب آن را گرفتند. در جنبش تجارى میان عراق و شام بویژه در دوران امام علیه السلام نقش عمدهاى داشت..
