جستجو
این کادر جستجو را ببندید.

به اسور بن قُطیبه سپهدار حلوان(1)

زمان مطالعه: < 1 دقیقه

اما بعد، اگر والى در پى غرضهاى شخصى برود، هر آینه این روش مانع برقرارى عدل در ولایتش بشود. پس باید کارهاى مردم، در زمینه حق، نزد تو برابر و یکسان باشد. زیرا هیچگاه ستمکارى نمى‏تواند جاى عدالت را بگیرد، و نفس پلید ستمکار هرگز خوى نیکى و عدالتخواهى نمى‏پذیرد. بنا بر این از کارى که نمى‏پسندى- گر چه از دیگرى هم سر بزند- اجتناب کن، و خویشتن را به امید ثواب و ترس از عقاب خداوند به آنچه بر تو واجب گردانیده است وادار ساخته از دشواریهاى آنها دم مزن. و بدانکه دنیا سرائى است پر از گرفتارى و تا آدم مى‏آید در آن ساعتى خوشى و آسایش نماید، که حسرت و اشتیاق روز قیامت درونش را آشفته مى‏سازد و ناگزیر به اندوه و آه مى‏گراید. مطمئن باش که چیزى تو را از حق بى‏نیاز نمى‏گرداند، و هیچ کارى هم مانند بیدادگرى ستونهاى زندگیت را نمى‏لرزاند. و حق این است که خویشتن را راست و درست و پرهیزکار نگاه دارى و با رعیّت بجوشى، و در مراقبت کارهاى آنان و اصلاح خرابیهائى که ببار آمده است بکوشى. البته مزد و پاداشى که در برابر آنها از خداوند مى‏گیرى از خدمتى که به مردم مى‏کنى و خوشى و آسایشى که برایشان فراهم مى‏سازى بهتر و بیشتر است، و السّلام.


1) حلوان: شهرى است قدیمى در عراق عجم که اعراب در 640 میلادى آن را فتح کردند و سلجوقیان در 1046 میلادى آتشش زدند.