اما بعد، نماز ظهر را با مردم تا هنگامى که سایه آفتاب به اندازه دیوار آغل بزها گردد بگزارید، و نماز عصر را با آنان در حالى که هنوز پارهاى از روز مانده، و آفتاب سفید است و تابنده و مىشود بدان گواهى نمود و به اطمینانش دو فرسنگ راه پیمود بگزارید. و نماز مغرب را با آنان در موقعى که روزهدار افطار مىنماید و حاجى(1) از عرفات رو به منى(2) مىگراید بگزارید. و نماز عشاء را با آنان در
آن گاه که شفق(3) در تاریکى پاس اول شب فرو رود بگزارید. و نماز صبح را با آنان که در آن دم که آدم چهره رفیقش را تشخیص مىدهد بگزارید. زنهار با آنان بیش از آنچه در دستور آمده است نماز نگزارید، و با این شیوه موجب سستى و نفرت آنان از نماز نشده فتنه و فسادى ببار نیارید.
1) کسى را که به زیارت خانه خدا مىرود و حج بجا مىآورد به عربى «حاج» مىگویند ولى در فارسى «حاجى» مصطلح شده است.
2) منى: محلى است میان صحراى عرفات و شهر مکه.
3) شفق: سرخى آفتاب است در آخرین لحظات روز که در افق پدیدار مىشود.
