اما بعد، بدانکه ستمکارى و دروغگوئى آدم را در دینش و همچنین در دنیایش رسوا مىسازند، و زشتیهاى او را در برابر عیبجویان بیرون مىاندازند. تو خوب فهمیدهاى که به بهانه خون عثمان هرگز به آرزویت نخواهى رسید، و سرانجام با این کارها انگشت پشیمانى به دندان خواهى گزید. پیش از این هم فتنه انگیزان دیگرى(1) خواستند به خیال خود حق را پایمال کنند، و با تفسیرهاى ناروا زیر احکام خدا بزنند. اما خدا دروغشان را در آورد، و روى همهشان را سیاه کرد. اى معاویه، از آن روزى بترس که مردان خدا از عاقبت کار خود خرسند شوند، و آنان که زمام اختیارشان را به دست شیطان دادند سرافکنده و پشیمان رو به دوزخ روند. بارى، در جنگ صفّین ما را به داورى قرآن فراخواندى و حال آنکه نه از اهل قرآنى، و نه پابند احکام آنى. و ما هم در حقیقت دعوت تو را نپذیرفتیم، بلکه قرآن را به داورى گرفتیم، و السلام.
1) اشاره به کسانى است که جنگ جمل را به راه انداختند. .
