به یکى از فرمانداران خود

اما بعد، تو از کسانى هستى که من در استوار کردن ستونهاى دین پشت گرمیم به آنان مى‏باشد، و بازوهایم به یارى و هواداریشان ستمکار را سرکوب مى‏کند و دهانه مرزهاى هراسناک را به روى دشمنان مى‏بندد و غرشهاى سهمگینم گوشهایشان را مى‏خراشد. به آنچه اهتمام مى‏ورزى از خدا کمک بجوى، و تا نام او را بر زبان نیاورده‏اى هیچ راهى را مپوى. همیشه سختگیرى را با نرمش بیامیز، و آنجا که مى‏بینى لطف و مهربانى شایسته‏تر است مهربانى کن و مستیز. و چون دریایى که جز با سختگیرى کار پیش نمى‏رود سختگیرى بکن، و با رعیت درست کنار بیا و به زبان خوش و روئى گشاده با آنان سخن بگو و بر سرشان فریاد مزن. همه را به یک چشم نگریسته گرامى بدار، و در برخورد و اشاره کردن و درود گفتنت به این و آن میان هیچکدام تفاوت نگذار. تا توانگران و بزرگان از پشتیبانیت گستاخ نشوند، و ناتوانان و بیچارگان از بیدادگریت رو به یأس و نگرانى نروند، و السلام.