و قال علیهالسلام
خُذِ الْحِکْمَةَ أَنَّى کَانَتْ، فَإِنَّ الْحِکْمَةَ تَکُونُ فِی صَدْرِ الْمُنَافِقِ فَتَلَجْلَجُ فِی صَدْرِهِ حَتَّى تَخْرُجَ فَتَسْکُنَ إِلَى صَوَاحِبِهَا فِی صَدْرِ الْمُؤْمِنِ.
امام علیه السلام فرمود:
حکمت و دانش را فرا گیر هرجا که باشد، زیرا حکمت گاهى در سینه منافق است؛ اما در سینه او آرام نمىگیرد تا از آن خارج شود و در کنارحکمتهاى دیگر در سینه مؤمن جاى گیرد.(1)
1) سند گفتار حکیمانه:در مصادر نهجالبلاغه آمده است که این سخن حکمتآمیز را قبل از شریف رضى جماعتى نقل کردهاند از جمله جاحظ در البیان و التبیین و برقى در کتاب مصابیح الظلم از کتاب محاسن و وطواط در غُرر و عُرر در ضمن کلماتى که امام علیه السلام به فرزندش امام حسن مجتبى فرموده است … و این سخن حکمتآمیز در صدر اسلام از آن حضرت مشهور بوده است سپس داستان «عمر بن على» و «سعید بن مسیب» را در این زمینه نقل مىکند. (مصادر نهجالبلاغه، ج 4، ص 65 و 66).
