و قال علیهالسلام
مَنْ أَسْرَعَ إِلَى النَّاسِ بِمَا یَکْرَهُونَ، قَالُوا فِیهِ بِمَا لَایَعْلَمُونَ.
امام علیه السلام فرمود:
کسى که در نسبت دادن کارهاى بد به مردم شتاب کند، مردم (نیز) نسبتهاى ناروایى به او مىدهند.(1)
1) سند گفتار حکیمانه:این جمله حکمتآمیز را آمدى در غررالحکم در حرف میم آورده است سپس مىافزاید: رشید الدین وطواط (متوفاى 573) در الغرر و العرر علاوه بر جملهاى که مرحوم سیّد رضى نقل کرده این جمله را نیز افزوده است: «وَمَنْ تَتَبَّعَ مَسَاوِئَ الْعِبَادِ فَقَدْ نَحَلَهُمْ عِرْضَهُ؛ کسى که از بدىها و زشتىهاى مردم جستجو کند آبروى خود را به آنها بخشیده» همین مضمون با تفاوتى در کلمات امام زین العابدین علیه السلام آمده است آنجا که فرمود: «مَنْ رَمَى النَّاسَ بِمَا فِیهِمْ رَمَوْهُ بِمَا لَیْسَ فِیهِ؛ کسى که عیوبى را که در مردم است (براى تحقیر) به آنها نسبت دهد، امورى را به او نسبت مىدهند که در او نیست». (مصادر نهجالبلاغه، ج 4، ص 32).در کتاب تمام نهجالبلاغه این جمله حکمتآمیز به اضافه جملات دیگرى در ضمن خطبه «الوسیله» که از جمله خطب امیرالمؤمنین است که در نهجالبلاغه نیامده ذکر شده است. (تمام نهجالبلاغه، ص 150).
