و قال علیهالسلام
مَا أَضْمَرَ أَحَدٌ شَیْئاً إِلَّا ظَهَرَ فِی فَلَتَاتِ لِسَانِهِ، وَصَفَحَاتِ وَجْهِهِ.
امام علیه السلام فرمود:
هیچ کس چیزى را در دل پنهان نمىکند مگر اینکه در سخنان بىاندیشهاى که از او صادر مىشود و در صفحه صورتش،آشکار مىگردد.(1)
1) سند گفتار حکیمانه:این کلام نورانى و پر معنا را ابوعثمان جاحظ در کتاب المائة المختارة من کلامه علیه السلام پیش از سیّد رضى آورده است و بعد از سیّد رضى نیز قاضى قضاعى در کتاب دستور معالم الحکم و همچنین گروه دیگرى نیز در کتابهاى خود آن را آوردهاند. منصور دوانیقى (خلیفه عباسى) از این کلمه حکمتآمیز در یکى از خطبههاى خود به نفع خویش بهرهبردارى کرده است آنجا که مىگوید: «مَعْشَرَ النَّاسِ لا تُضْمِرُوا غَشَّ الْأئِمَّةَ فَإنَّهُ مَنْ أضْمَرَ ذلِکَ أظْهَرَهُ اللَّهُ عَلى سَقَطاتِ لِسانِهِ، وَفَلَتاتِ أقْوالِهِ، وَسَحْنَةِ وَجْهِهِ؛ اى مردم خیانت نسبت به پیشوایانتان را در دل پنهان نکنید، زیرا هر کس نیتى در دل داشته باشد خداوند آن را در سخنانى که از او صادر مىشود و اشتباهات لفظى و صفحه صورتش ظاهر خواهد ساخت». (مصادر نهجالبلاغه، ج 4، ص 25).در کتاب تمام نهجالبلاغه نیز آن را لابهلاى اندرزهاى امام به فرزند گرامىاش امام حسن مجتبى علیه السلام آورده است. (تمام نهجالبلاغه، ص 983).
