و قال علیهالسلام
لَنَا حَقٌّ، فَإِنْ أُعْطِینَاهُ، وَإِلَّا رَکِبْنَا أَعْجَازَ الْإِبِلِ، وَإِنْ طَالَ السُّرَى.
امام علیه السلام فرمود:
ما را حقى است که اگر به ما داده شود (آزادیم) و الّا (همچون اسیران و بردگانى خواهیم بود که) در عقب شتر سوار خواهیم شد، هرچند زمانى طولانى این سیر در تاریکى بگذرد.(1)
سید رضى در ادامه این سخن مىگوید: «این کلام از سخنان لطیف و فصیح
امام است و معناى آن این است که اگر حق ما به ما داده نشود همچون افراد خوار و بىمقدار خواهیم بود و این بدان سبب است که کسى که پشت سر دیگرى سوار بر مرکب مىشود در قسمت عقب مرکب خواهد بود، همچون برده و اسیر و مانند آنها»؛ (قالَ الرَّضیُ وَهذا مِنْ لَطیفِ الْکَلامِ وَفَصیحِهِ وَمَعْناهُ أنّا إنْ لَمْ نُعْطَ حَقَّنا کُنّا أذِلَّاءُ وَذلِکَ أنَّ الرَّدیفَ یَرْکَبُ عَجُزَ الْبَعیرِ کَالْعَبْدِ وَالْأسیرِ وَمَنْ یَجْرى مَجْراهُما) .
1) سند گفتار حکیمانه:طبرى (متوفاى 310) در تاریخ خود در حوادث سنه 23 آن را ضمن خطبهاى از امام نقل کرده است و ازهرى در کتاب تهذیب اللغة نیز آن را آورده است. مورخان نوشتهاند این سخن جزء خطبه 74 بوده است که امام در روز شورى بعد از مرگ عمر و اجتماع شش نفر براى انتخاب خلیفه فرموده است (مصادر نهجالبلاغه، ج 18، ص 133).در کتاب تمام نهجالبلاغه این جمله را ضمن خطبه 38 (طبق شمارش همان کتاب) نقل مىکند. (تمام نهجالبلاغه، ص 397). در بعضى از نقلها آمده است که امیر مؤمنان على علیه السلام این سخن را درباره ماجراى سقیفه فرمود. (شرح نهجالبلاغه ابن ابىالحدید، ج 4، ص 252).
