و قال علیهالسلام
الرَّاضِی بِفِعْلِ قَوْمٍ کَالدَّاخِلِ فِیهِ مَعَهُمْ. وَعَلَى کُلِّ دَاخِلٍ فِی بَاطِلٍ إِثْمَانِ: إِثْمُ الْعَمَلِ بِهِ، وَإِثْمُ الرِّضَى بِهِ.
امام علیه السلام فرمود:
آن کس که به کار جمعیتى راضى باشد همچون کسى است که در آن کار با آنها شرکت کرده (منتها) آن کس که در انجام کار باطل دخالت دارد دو گناه مىکند: گناه عمل و گناه رضایت به آن (ولى شخصى که بیرون از دایره عمل است و به آن راضى است تنها مرتکب یک گناه مىشود و آن گناه رضایت است).(1)
1) سند گفتار حکیمانه:در کتاب مصادر نهجالبلاغه تنها مورد دیگرى که در اسناد این کلام حکمتآمیز نقل کرده است مطلبى است که از غرر الحکم آمدى آورده که با آنچه مرحوم سید رضى آورده، تفاوت دارد و نشان مىدهد منبع دیگرى غیر از نهجالبلاغه در اختیار داشته، او چنین نقل مىکند «الرّاضی بِفِعْلِ قَوْمٍ کَالدّاخِلِ فیهِ مَعَهُمْ. وَلِکُلِّ داخِلٍ فی باطلٍ إثْمانِ: إثْمُ الرِّضا وَإثْمُ الْعَمَلِ بِهِ». (مصادر نهجالبلاغه، ج 4، ص 136).
