پند و عبرت

آقا امیرالمؤمنین علی (ع) فرمود:

چند روزی با شما رفیق بودم، اینک روحم به عالم اعلی می‏رود و بدنم بدون جان می‏ماند. باید این بدن بدون روح برای شما موعظه باشد، من که مُردم باید مُردنم برای شما پند و عبرت باشد.

یعنی شما هم همینطور خواهید شد و چنین روزی در پیش خواهید داشت این بدن چه بود و حال چه هست و فردا چه خواهد شد؟!

سپس وداع کرد و فرمود با شما خداحافظی می‏کنم وداع کسی که منتظر ملاقات است. یعنی به همین زودی یکدیگر را خواهیم دید، سر از قبر که در آوردیم یوم التلاق است روز بر خورد و دیدار است

شما علی را می‏بینید و علی شما را، بلکه از ساعت مرگ و در عالم برزخ که روح به بدن لطیف مثالی تعلق گرفته است.

(و سترون ایامی‏غدا و یکشف سریرتی لکم) فرداست که روزگار تابناک علی (ع) را خواهید دید و مقام جالب و باطنی او را خواهید یافت.

به همین زودیست که حقیقت و مقام علی (ع) را دریابید در اینجا نگاه ظاهر می‏کردید صورت و جسم را می‏دیدید اما درآخرت باطن و حقیقتش را مشاهده می‏کنید پس از آنکه جای علی (ع) در این دنیا خالی شد.

بعضی از شارحین جمله را اینطور معنی کرده‏اند که به زودی علی (ع) را خواهید دید، یعنی ساعت مرگ، و شاهد این معنی روایات وارده است که علی (ع) بر بالین هر محتضری حاضر می‏شود و هر کس چه مؤمن و چه کافر هنگام مرگ علی (ع) را می‏بیند.

مثل صدها و هزارها آینه که در برابر آفتاب قرار بگیرد در یک وقت نور آفتاب همه را فرا می‏گیرد هزاران نفر که در یک لحظه بمیرند علی (ع) بر بالین همه حاضر است و همه او را می‏بینند.

ای که گفتی فمن یمت یرنی

جان فدای کلام دلجویت‏

کاش روزی هزار مرتبه من

مُردمی تا بدیدمی رویت‏

نور علی (ع) در همه جا نور افشانی می‏کند و چشم دلهای اهل ایمان را روشن می‏گرداند همانطور که چشم دل کفار و منافقین را کورتر می‏سازد. (سوره اسرا آیه 82)

مظهر کبریا توئی، حجّت حق نما توئی

مقصد هل اتی توئی، علی علی علی علی‏

باعث خلقِ عالمی، رُکن و مقام و زمزمی

به سِرِّ حق تو محرمی علی علی علی علی‏

تو صادری تو مصدری تو هادی و تو رهبری

بشهر علم دین دری علی علی علی علی‏

تو دستِ، دست ایزدی، حسن تو حسن سرمدی

تو یاور محمدی علی علی علی علی‏

صبح ز شمس روی تو، لیل ز نقش موی تو

چشم همه به سوی تو علی علی علی علی‏

تو حیدری تو صفدری تو گوهری تو جوهری

تو اولی تو آخری، علی علی علی علی‏