امام علیه السلام در این کلام حکمت آمیز خود به نکته پیچیدهاى اشاره کرده که شارحان در تفسیر آن به زحمت افتادهاند مىفرماید: «باز ماندگان شمشیر دوام و بقایشان زیادتر و فرزندانشان بیشتر است»؛(بَقِیَّةُ السَّیْفِ أَبْقَى عَدَداً، وَأَکْثَرُ وَلَداً).
اشاره به طوایفى است که دشمنان بىرحمانه از آنها قربانى گرفتند؛ ولى باقى ماندگانشان بقاى بیشتر دارند و فرزندانشان فزونتر خواهند بود.
همانگونه که در ذکر سند این کلام حکمت آمیز گفته شد تجربههاى تاریخى این حقیقت را تأیید و مورخان به طوایفى اشاره کردهاند که عدد کثیرى از آنها کشته شد ولى چندان نگذشت که فرزندانشان به طور چشمگیرى فزونى یافتند. نمونه بارز آن- چنان که گفتیم- فرزندان امیرمومنان على علیه السلام بودند که بنىامیه آنها را هر جا یافتند از دم شمشیر گذراندند و بنىعباس نیز بىرحمانه از آنها قربانى گرفتند ولى نسل آنها بهقدرى فزونى یافته که بحمدالله در تمام بلاد عدد کثیرى از آنها دیده مىشود.
درباره اینکه چه رابطهاى میان آن کشتار بىرحمانه و فزونى باقىماندگان است بعضى از شارحان مانند «ابنمیثم» معتقدند که رابطه طبیعى در میان این دو نمىتوان یافت تنها عنایات الهیه و الطاف خداوندى است که به چنین مظلومانى
چنان برکتى در نسل مىدهد.
بعضى دیگر مانند مرحوم کمرهاى در شرح این عبارت آن را اشاره به مسئله انتخاب اصلح که نتیجه تنازع بقاست مىدانند وى مىگوید: به هنگام تنازع بقا (درگیرىهایى که در میان افراد و قبائل براى ادامه حیات رخ مىدهد) آنها که قوىترند باقى مىمانند و آنها که ضعیفترند کشته مىشوند و قوىترها نسل پربارتر و زاد و ولد بیشترى دارند، ازاینرو جمله «أقْوى عَدَداً وَ أکْثَرُ وَلَداً» در مورد آنها صادق است.
ولى تفسیر روشنترى براى کلام امام علیه السلام مىتوان گفت که رابطه طبیعى صدر و ذیل آن را روشن مىسازد و آن اینکه اقوامى که شهید و قربانى مىدهند بازماندگانشان در نظر تودههاى مردم عزیز و شریف مىشوند و به همین دلیل مردم دوست دارند از آنها داماد بگیرند و به آنها عروس بدهند و همین سبب مىشود که زاد و ولد آنها فزونى یابد. به تعبیر دیگر ارتباط سببى با آنها مایه افتخار و اعتبار است و همین امر موجب مىشود که مردم براى برقرار ساختن چنین رابطهاى تلاش و کوشش کنند. ما در عصر و زمان خود نیز مىبینیم که یکى از امتیازاتى که به هنگام خواستگارى براى عروس یا داماد ذکر مىکنند این است که مىگویند از خانواده شهداست تا طرف مقابل به ازدواج به این خانواده ترغیب شود.
البته جمع میان تفسیرهاى بالا امکانپذیر است، هر چند تفسیر اخیر مناسبتر است.