امام علیه السلام این سخن را پس از فراغت از جنگ جمل در نکوهش زنان و نقص خرد آنان بیان فرمود:
اى مردم، بدانید که زنان ناقص ایمان، ناقص بخت، ناقص خرد هستند. اما نقصان ایمان آنان بازنشستگى ایشان از نماز و روزه در روزهاى حیضشان مىباشد، و اما نقصان خردشان همانا گواهى دو زن که مانند گواهى یک مرد مىباشد، و اما نقصان بختشان در این است که
میراثشان نصف میراث مردان است. بنا بر این بکوشید که از زنان بد پرهیز کنید و از خوبان آنها برحذر باشید، و اگر شما را به کار نیکى فرا بخوانند از آنان اطاعت نکنید(1) تا مبادا طمع ورزند، و بکارهاى زشت وادارتان سازند.
1) منظور امام این نیست که چون زنان امر بمعروف کردند امر آنان را اطاعت ننمائید، زیرا ترک- نمودن کار نیک مخالف سنت پیغمبر راستین است، بویژه که اگر این کار معروف از فرائض (واجبات) باشد. بلکه مقصود امام علیه السلام این است که عمل معروف روى اطاعت محض آنها انجام نگرفته باشد، بلکه اگر خواستید کار معروفى کنید، بکنید زیرا کار نیک است و آن را فقط روى اجراى امر آنها نکنید. سخن امام درست است زیرا در دورانهاى مختلف زندگى بتجربه ثابت شده است که او درست مىگوید. البته در میان زنان در تاریخ استثناهائى بوده است. چنانکه برخى از آنان داراى نظریات برترى و هوش و خرد و استعداد فوق العادهاى بوده و در رده مردان بزرگ و هشیار قرار داشتند.
