زمان مطالعه: < 1 دقیقه
اما بعد، من از کوى خودم در آمدم، دیگر نمىدانم در نظر این و آن ستمکارم یا ستمدیده، و گناهکارم یا این که بیگناه و رنجدیده. خدا را به یاد کسى که نامه مرا دریافت مىکند مىاندازم، و به فرا خواندن او مىپردازم. اگر سخنم را بجا و درست دید که کمک و یاریم نماید، و چنانچه آن را بیهوده و ناروا دانست از گله گزارى و سرزنشم دریغش نیاید.